ಮಾತೃಭಾಷೆ ಮಹತ್ವ ಪ್ರಬಂಧ Mathru Bashe Mahathva Prabandha importance of mother tongue essay in kannada
ನಮ್ಮ ಮಾತೃ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ಭಾಷೆಯಲ್ಲ ಅದು ತನ್ನದೇ ಆದ ಭವ್ಯ ಇತಿಹಾಸ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಭಾರತ ದೇಶದ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಮಾತೃ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ, ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರ ನಡುವೆ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇರುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗ ಎಂದರೆ ಭಾಷೆ.
ಬ್ರಾಹ್ಮಿ ಲಿಪಿಯಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡ ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನುಬರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
Contents
ಮಾತೃಭಾಷೆ ಮಹತ್ವ ಪ್ರಬಂಧ
ಪೀಠಿಕೆ:
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯು ಭಾರತದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ದ್ರಾವಿಡ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಮೂಲವನ್ನು ಕನ್ನಾರಿಸ್‌ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ವೈವಿಧ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಏಕತೆಯನ್ನು ಕಾಣುವ ಭಾರತ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿರುವ ಹಾಗೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಅನೇಕ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯೂ ಒಂದಾಗಿದೆ.
ಇದನ್ನು ಆರಂಭಿಕ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್‌ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಬಹುದು, ಆದರೂ ಗಮನಾರ್ಹ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡುವ ಜನರು ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲೂ ಕಂಡು ಬರುತ್ತಾರೆ.
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಆಡಳಿತ ಭಾಷೆಯಾಗಿದೆ.
ವಿಷಯ ವಿಸ್ತರಣೆ:
ರಾಜ್ಯದ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ. ಅದು ನಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆ, ಕನ್ನಡ ಬಾಷೆಗೆ ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯು ತನ್ನ ನೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದು ಕದಂರ ಆಳ್ವಿಕೆಎಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಕನ್ನಡದ ಮೊದಲ ದೊರೆಯೆಂದೇ ಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದ ಮಯೂರ ವರ್ಮನ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ತನ್ನ ತಲೆ ಎತ್ತಿತು.
ಕನ್ನಡವನ್ನು ಎರಡನೇ ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ಭಾಷೆಯಾಗಿ 12.9 ದಶಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷಿಕರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೩೫ ಮಿಲಿಯನ್ ಕನ್ನಡಿಗರಿದ್ದಾರೆ.
ಇದು ಭಾರತದ ಅಧಿಕೃತ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆಕನ್ನಡದ ಆರಂಭಿಕ ಶಾಸನ ದಾಖಲೆಗಳು ೬ನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ ಬಂದವು. ಕನ್ನಡವು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಪ್ರಬಲ ರಾಜವಂಶಗಳ ಆಸ್ಥಾನ ಭಾಷೆಯಾಗಿತ್ತು. ಕನ್ನಡವು ಹಲವಾರು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಉಪಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ, ಇದು ಶಾತವಾಹನರು, ಕದಂಬರು, ಗಂಗರು, ರಾಷ್ಟ್ರಕೂಟರು ಮತ್ತು ಹೊಯ್ಸಳರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಯಿತು. ತೆಲುಗು – ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಗಳ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ಬನವಾಸಿಯ ಕದಂಬರು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಬಾದಾಮಿಯ ಆರಂಭಿಕ ಚಾಲುಕ್ಯ ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಏಳನೇ ಶತಮಾನದ 13 ನೇ ಮುಂಚೆಯೇ ಬಳಸಲಾಗಿದೆ. ಏಳನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ತೆಲುಗು – ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಗಳ ಹೊಸ ವಿಧವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ತೆಲುಗು ಲಿಪಿಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಕೊಂಕಣಿ, ಕೊಡವ ಮತ್ತು ತುಳು ಮುಂತಾದ ಇತರ ಭಾಷೆಗಳು ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಳಸುತ್ತವೆ.
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಪಡೆದಿರುವುದು ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯು ಎಷ್ಟೇ ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದರೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗದಷ್ಟು ಸಂಪತ್ತು ನಮ್ಮ ಕನನ್ನಡ ಭಾಷೆಗಿದೆ.
ಕನ್ನಡ ಭಾಷಾ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಕಾರಗಳಿವೆ, ಜನಪದ ಸಾಹಿತ್ಯ, ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯ, ದಲಿತ ಸಾಹಿತ್ಯ , ಬಂಡಾಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಹಾಗೂ ನವೋದಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕನ್ನಡವೂ ಸಹ ಭಾಷೆ ಎಂಬ ಏಕತೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡುವ ಭಾಷೆಯ 27 ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 35 ಮಿಲಿಯನ್ ಕನ್ನಡಿಗರು ( ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡುವ ಜನರು ) ಇದ್ದಾರೆ.
ಇದು ಭಾರತದ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಅಧಿಕೃತ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯವಾದ ಕರ್ನಾಟಕದ ಅಧಿಕೃತ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ಭಾಷೆಯಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡದ ಆರಂಭಿಕ ಶಾಸನ ದಾಖಲೆಗಳು 6 ನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ ಬಂದವು. ಮೂಲದಲ್ಲಿ ತೆಲುಗು ಲಿಪಿಯನ್ನು ಹೋಲುವ ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿ, ಕನ್ನಡವು ಹಲವಾರು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಉಪಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಔಪಚಾರಿಕ ಮತ್ತು ಅನೌಪಚಾರಿಕ ಬಳಕೆಯ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದೆ.
ಕನ್ನಡಿಗರಾದ ನಾವು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸೋಣ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸೋಣ.ಕನ್ನಡಿಗರಾದ ನಾವು ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡತನವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕನ್ನಡ ಕನ್ನಡ ಎಂದು ಎಂದು ಬರಿ ಬಾಯಿ ಮಾತಿಗೆ ಹೇಳುವ ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಕನ್ನಡ ಬಾಷೆಯ ಮೇಲೆ ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಯಾವುದೇ ದೇಶದಲ್ಲಿರಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರಾಗಿಬನಾವು ಕನ್ನಡವನ್ನು ಮಾತನಾಡೋಣ, ಭಾಷೆಯ ಸೊಗಡನ್ನು ಪಸರಿಸೋಣ,
ಕನ್ನಡ ತಾಯಿಯ ಹೆಮ್ಮೆ ಬೆಳಗೋಣ.ʼಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಸಿದ್ಧಿ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಶುದ್ಧವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿ. ಭಾಷೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸೋಣ.
ಕ್ರಿಸ್ತಪೂರ್ವ 3ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲೂ ಪ್ರಚಲಿತದಲ್ಲಿದ್ದ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಪುರಾವೆಗಳು ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಮತ್ತು ಹರಡಿಕೊಂಡಿವೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಅಶೋಕನ ಶಾಸನದಲ್ಲಿ ‘ಇಸಿಲ’ ಎಂಬ ಪದವು ಕಂಡುಬಂದಿದೆ, ಅದು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಪದ ಎಂದು ನಂತರ ದೃಢಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಕುತೂಹಲಕಾರಿ ಅಶೋಕನ ಶಾಸನದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಕನ್ನಡ ಪದಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿವೆ.
ಮುಂದೆ, ಟಾಲೆಮಿಯ ಪುಸ್ತಕ, ಕರ್ನಾಟಕದ ಸ್ಥಳಗಳು ಮತ್ತು ಅವರ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವ ಭೂಗೋಳದಿಂದ ಭಾಷೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವಿವರಗಳನ್ನು ನಾವು ತಿಳಿದಿದ್ದೇವೆ.
ಇದಲ್ಲದೆ, ಕದಂಬರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಹಲ್ಮಿಡಿ ದಾಖಲೆಯು 5 ನೇ ಶತಮಾನದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಪುರಾವೆಗಳ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಜೀವಂತ ತುಣುಕುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.
ಇದರಿಂದ ನಾವು ಕನ್ನಡವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಭಾಷೆಯಾಗಿತ್ತು ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಬಹುದು;
ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದಲೂ ಮಾತನಾಡುವ ಮತ್ತು ಬರೆಯುವ ಎರಡೂ. ಮತ್ತೊಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವಿಕೆಯು ಹಲವಾರು ತಮಿಳು ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡವು ಕಂಡುಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿನ ವಿವಿಧ ಶಾಸನಗಳನ್ನು ಎರಡು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು ಎಂದು ತಿಳಿಯುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ- ಪೂರ್ವ-ಹಳೆಯ ಕನ್ನಡ (ಕ್ರಿ.ಶ. 450 ರಿಂದ 800) ಮತ್ತು ಹಳೆಯ ಕನ್ನಡ ಕ್ರಿ.ಶ. 800 ರಿಂದ 1000. ಸಹಜವಾಗಿ, ಪ್ರಸ್ತುತ ಮಾತನಾಡುವ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ ಮತ್ತೊಂದು ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಕನ್ನಡ ವ್ಯಾಕರಣದ ಮೇಲೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಕೃತದ ಪ್ರಭಾವ. ವಿದ್ವಾಂಸರ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಾಕೃತವು ಕರ್ನಾಟಕದ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಒಂದು ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆ ಪ್ರಾಕೃತದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಜನರು ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡುವ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಬಹುದು ಎಂದು ಮೂಲಗಳು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ (ಕನ್ನಡವನ್ನು ಆಡಳಿತ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಬಳಸುವ ಮೊದಲು) ಮತ್ತು ಅದರ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಪ್ರಭಾವಿಸಿದ್ದರು.
ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಮೂರು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ – ಹಳೆಯ ಕನ್ನಡ, ಮಧ್ಯ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ.
ಆರಂಭಿಕ ಕನ್ನಡ ಕೃತಿಯು ಅದರ ವ್ಯಾಕರಣ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದ ಶೈಲಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಆರಂಭಿಕ ಕನ್ನಡ ಪಠ್ಯಗಳು 12 ನೇ ಶತಮಾನದ ಅಭಿನವ ಪಂಪನ ರಾಮಾಯಣದಂತಹ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲಿನ ಕವಿತೆಗಳಾಗಿವೆ.
ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಕಾದಂಬರಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬಹುದಾದ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಆರಂಭಿಕ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು, “ನೇಮಿಚಂದ್ರನ ಲೀಲಾವತಿ”. ಕಥೆಯು ರಾಜಕುಮಾರ ಮತ್ತು ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ನಡುವಿನ ಪ್ರೇಮಕಥೆಯನ್ನು ನಿರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವೆಂದರೆ ಸದಕ್ಷರದೇವರ “ರಾಜಶೇಖರ ವಿಲಾಸ”. ಇದು 1657 ರಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಕಥೆಯಾಗಿದ್ದು, ಇದರಲ್ಲಿ ಗದ್ಯ ಮತ್ತು ಕಾವ್ಯ ಎರಡನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.20 ನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ, ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಬರವಣಿಗೆಯ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿಗಳ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ಕಂಡಿತು.
ಕ್ರಿ. ಶ. 1874 ರಲ್ಲಿ ವಿದೇಶೀಯ ಫರ್ಡಿನಂಡ್ ಕಿಟ್ಟಲ್ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ನಿಘಂಟು ಬರೆದರು. ಎರಡನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯು ಗ್ರೀಕರ ಹಾಸ್ಯ ವಿಡಂಬನೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಶ್ರೀ ವಿನೋಬ ಭಾವೆ ಅವರು ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯನ್ನು ‘ವಿಶ್ವದ ಲಿಪಿಗಳ ರಾಣಿ’ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಕೃತ ವ್ಯಾಕರಣದ ಛಾಯೆ ಹಾಸುಕೊಕ್ಕಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಬರವಣಿಗೆ, ಪಠ್ಯಕ್ರಮ, ಉಚ್ಛಾರಾಂಶ ಸೂಚ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಬರಹ 49 ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡು, ಮೂರು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಭಜನೆಗೊಂಡಿದೆ – ಸ್ವರಗಳು, ವ್ಯಂಜನಗಳು ಮತ್ತು ಯೋಗವಾಹಕಗಳು. ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯ ನಂತರದ ಪೂರ್ವಿ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡವೂ ಒಂದು. ಕನ್ನಡದ ಮಾತು ಮತ್ತು ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಶೇಕಡ 99.99 ರಷ್ಟು ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಇರುವುದನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಬಹುದು.
ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ಕೇವಲ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಇಂದು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ತಿಳಿದು ಬಂದಿದ್ದರೂ ಮಾನವನ ಭಾಷೆಯು ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಜೀವ ಸಮುದಾಯದ ಭಾಷೆಗಿಂತ ವಿಶೇಷವಾಗಿರುವುದು, ಸಂಕೀರ್ಣವಾಗಿರುವಂತಹುದು ಹಾಗೂ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರುವಂತಹುದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮಾನವನ ಹಾಗೆ ಕ್ಲಿಷ್ಠಕರ ಭಾವನೆ, ವಿಷಯಗಳನ್ನೂ ಪರಸ್ಪರ ಸಂವಹನ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಭಾಷಾ ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞನಾದ ನೋಮ್ ಚೋಮಸ್ಕಿಯು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಮಾನವನ ಭಾಷೆ ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಬೇರೆ ಪ್ರಾಣಿ ಸಂಕುಲಕ್ಕಿಂತ ಬಿನ್ನವಾದುದು ಹಾಗೂ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದುದು. ಮಾನವನು ತನ್ನ ಪರಿಸರದಿಂದ ಸುಲಭವಾಗಿ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಕಲಿಯಬಲ್ಲ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಮಗುವು ತನ್ನ ಪರಿಸರವನ್ನು ಅನುಕರಿಸುತ್ತಾ ಕೇಳುತ್ತಾ ಯಾವುದೇ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಲಿಯಬಲ್ಲದು. ಅಲ್ಲದೆ ಮಾನವನು ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಕಲಿತು ಉಪಯೋಗಿಸಬಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ಅತ್ಯಂತ ದಡ್ಡ ಮಾನವನು ಕೂಡ ಯಾವುದದರೊಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿತು ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಬಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದು ಇನ್ನ್ಯಾವುದೇ ಅತ್ಯಂತ ಬುದ್ದಿವಂತ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲದೆ ಮಾನವನು ಒಂದೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ತಿಳಿದಿರಬಲ್ಲ ಹಾಗೂ ಉಪಯೋಗಿಸಬಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಮಾನವನ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ಬಹಳ ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿರುವಂತಹುದು. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದಲ್ಲಿ ಮಾನವನ್ ವಿಕಾಸ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಇದೊಂದು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖ ಅನ್ವೇಷನೆಯೇ ಹೌಧು. ಈ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಇಂದು ಮಾನವನಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹಾಗೂ ಪ್ರಗತಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರುವುದು. ಕೇವಲ ಸಂಪರ್ಕ ಮತ್ತು ಸಂವಹನವಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯವಾಹಕ. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಈ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾನವನಿಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುವುದು.
ಈ ಸತ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ, ನಮ್ಮ ಪುರಾತನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಮಾತನ್ನು ಹಾಗೂ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಸರಸ್ವತಿದೇವಿಗೆ ಹೋಲಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ವಾಗ್ದೇವಿ ಎನ್ನುವ ದೇವತೆ ಎಂದರೆ ವಾಕ್ ಶಕ್ತಿಯನ್ನುಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ದೇವತೆಯಾಗಿಯೇ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಪುರಾತನ ಅಲಂಕಾರಿಕನಾದ ದಂಡಿಯು ಅದನ್ನು ತುಂಬಾ ಸೊಗಸಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುವಂತೆ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತೆಂಬ ಜ್ಯೋತಿ ಬೆಳಗದೆ ಇದ್ದರೆ ತ್ರಿಲೋಕವೆಲ್ಲಾ ಅಜ್ಞಾನದ ಅಂಧಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.( ಇದಂ ಮಧಂ ತಮಃ……… ಜ್ಯೋತಿರಾ ಸಂಸಾರನ್ನ ದೀಪ್ಯತೆ). ಹೀಗೆ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ದೈವದತ್ತವೆಂದು ಮೊದಲಿಗೆ ಭಾವಿಸಲಾಗಿತ್ತು.
ಕನ್ನಡದ ಹಾಗೂ ಕರ್ನಾಟಕದ ಮಹಾತ್ಮರು ಮತ್ತು ಹೆಮ್ಮೆಯ ಪುತ್ರರಾದ ಸರ್ವಜ್ಞ ಹಾಗೂ ಬಸವಣ್ಣವರು ಕೂಡ ತಮ್ಮ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಸಂಗಿಕವಾಗಿ ಭಾಷೆಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರಿದ್ದಾರೆ. ಸರ್ವಜ್ಞರವರು ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಮಾಣಿಕ್ಯಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಬಸವಣ್ಣನವರು ಮಾತನ್ನೇ ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗ ಎಂದರು.
ಈ ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಯುವುದಕ್ಕೆ ವೇದ ವ್ಯಾಕರಣಗಳನ್ನು ಓದುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಗೊಂಡಿರುವ ಜಾನಪದದಲ್ಲೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಮಾತು ಬಲ್ಲವವನಿಗೆ ಜಗಳವಿಲ್ಲ, ಮಾತು ಆಡಿದರೆ ಆಯ್ತು, ಮುತ್ತು ಹೊಡೆದರೆ ಹೋಯ್ತು, ಮಾತು ಮಾಣಿಕ್ಯದಂತೆ ಎಂಬ ಜಾನಪದ ನುಡಿಗಳು ಮಾತು ಹಾಗೂ ಭಾಷೆಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರಿ ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತವೆ.
ಇದು ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕ್ರತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಕಾಣಬಹುದು. ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞನಾದ ನೋಮ್ ಚೋಮೊಸ್ಕಿಯೂ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದರೆ.
ಇಷ್ಟು ಮುಖ್ಯವಾದ ಭಾಷೆಯ ಕುರಿತು ಈಗಾಗಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಅಧ್ಯಯನ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ನಡೆದಿದ್ದು, ಇಂದು ಹಲವಾರು ಭಾಷಾ ಪಂಡಿತರು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಸಾವಿರಾರು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ.ಈ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಪಂಡಿತರಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು, ಸುಮಾರು ಮೂರೂ ಸಾವಿರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಈ ಭಾಷೆಯನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಅಲಂಕಾರಿಕರಲ್ಲದೇ ಹಲವು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರು ಕೂಡ ಮಾಡಿದ್ದರೆ. ಮೊದಲಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ದೈವದತ್ತವಾದುದು, ನಿಸರ್ಗದತ್ತವಾದುದು ಹಾಗೂ ವಂಶ ವಾಹಿನಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈಗ ಇದು ಸಾಮಾಜಿಕತೆಯಿಂದ ಹಾಗೂ ಕಲಿಕೆಯಿಂದ ಬರುವಂತಹುದು ಎಂದು ಸಾಬೀತಾಗಿದೆ.
ಮಾರ್ಟಿ ಎಂಬಾತ ಒಂದು ಚಿತ್ತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಧ್ವನಿಗಳ ಉಚ್ಚಾರದಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದೇ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ.
ಎಡ್ವರ್ಡ್ ಸಫೀರ್ ಎಂಬಾತನು ನಮ್ಮ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು, ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ಅಪೇಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಸಂವಹನ ಮಾಡಲೆಂದು ಇರುವ ಸ್ವಭಾವ ಸಿದ್ಧವಲ್ಲದ ಹಾಗೂ ಮಾನವನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾದ ಸ್ವಪ್ರೇರಿತ ಉಚ್ಚಾರಿತ ಸಂಕೇತಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಭಾಷೆ.
೧. ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆ – ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸಂವಹನ ಸಾಧನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದರಲ್ಲಿ ಧ್ವನಿ, ಧ್ವನಿಮಾ, ಆಕೃತಿಮಾ, ಪದ, ಪದಪುಂಜ, ವಾಕ್ಯಖಂಡಗಳು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿರಬೇಕು. ಈ ಎಲ್ಲ ಘಟಕಗಳು ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ಮಾತ್ರ ಭಾಷೆಯು ಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗುವುದು.
ಉದಾ – ಬ್ + ಅ + ಲ್ + ಎ = ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಘಟಕದ ಸ್ಥಾನಪಲ್ಲಟ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ
ಹಾಗೆಯೇ ನಾಮಪದ ಅಥವಾ ಸರ್ವನಾಮದ ನಂತರವೇ ಬಹುವಚನ ಪ್ರತ್ಯಯಗಳು ಬರಬೇಕು.(ರಾಮಾ+ನು, ಮರ+ಗಳನ್ನು, ಇವು ಉಲ್ಟಾ ಆದರೆ ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಹಾಗೆಯೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ರಾಮನು ರಾವಣನನ್ನು ಕೋಂದನು. ಇಲ್ಲಿ ಕರ್ತೃ ಮೊದಲಿಗೆ ನಂತರ ಕರ್ಮ ಹಾಗೂ ಕ್ರಿಯಾ ಪದಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಆದರೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ನಲ್ಲಿ ravana killed by Rama ಎಂದಿದ್ದು ಇದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ವ್ಯಾಕರಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರು, ಆ ಭಾಷೆಯ ಜಾಯಮಾನದ. ವ್ಯಾಕರಣ ಪದ್ಧತಿಗನುಸಾರವಾಗಿ ತನ್ನದೇ ಆದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.)
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಂಪರ್ಕ ಹಾಗೂ ಸಂಸರ್ಗವು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹಾಗೂ ಕ್ರಮಬದ್ಧತೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ.
೨. ಸಂಕೇತಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆ- ಸಂಕೇತಗಳು ಹಲವು ಬಗೆ. ದೃಶ್ಯ ಸಂಕೇತ ಹಾಗೂ ಧ್ವನಿ ಸಂಕೇತ. ಒಂದೊಂದು ಧ್ವನಿಯು ಒಂದೊಂದು ಅರ್ಥವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.ಈ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನು ಪರಸ್ಪರ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರ ಮೂಲಕ ಎರಡು ಜೀವಿಗಳೂ ಸಹಕರಿಸಿ ಸಾಮಾಜಿಕತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಸಂಕೇತಗಳು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ಸಂವಹನಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆ.ಉದಾ- ದೃಶ್ಯ್ ಸಂಕೇತವಾದ ಕೆಂಪು ದೀಪ ಅಂದರೆ ಅಪಾಯ ಅಥವಾ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಅದರ ಬಳಕೆಗೆ ಒಳಪಡುವ ಜನರು ಅರಿತಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಅದರ ಉಪಯೋಗ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದರಿಂದ ಅಪಾಯವಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು.
ಉಪಸಂಹಾರ:
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹಲವು ಉಪಭಾಷೆಗಳಿದ್ದು ಇದು ಇಲ್ಲಿನ ಭಿನ್ನತೆಯನ್ನು ತೋರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬದಲು ನಮ್ಮಲಿನ ವ್ಯೆವಿದ್ಯತೆಯನ್ನು ತೋರುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಹಲವು ಉಪಭಾಷೆಗಲಿದ್ದರು ಇವುಗಳ ನಡುವೆ ಏಕತೆಯನ್ನು ಹಾಗು ಸಾಮ್ಯತೆಯನ್ನು ತರುವುದು ನಾವು ನೀವು ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಪ್ರಮಾಣಿಕೃತ——– ಕನ್ನಡ. ಎಲ್ಲವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತಹ ಕನ್ನಡವಿದು.
ದಿನ ನಿತ್ಯ ನಾವು ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕನ್ನಡ ತನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಇಷ್ಟೇ ಭಂಡಾರವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಇದರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಅಗೆಯುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಅಕ್ಷಯ ಪಾತ್ರೆಯಂತೆ ನಿಧಿಯು ಉಕ್ಕುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.ಒಂದು ಭಾಷಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಓಂದೇ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಆಡುವ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಭಾಷೆಯ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇದ್ದು ಅದನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗಿದ್ದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಪರಸ್ಪರ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಪರ್ಕ ಹಾಗೂ ಸಂವಹನ ಹೊಂದಿರುವ ಒಂದು ಸಮುದಾಯದ ಲ್ಲಿ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಭಾಷೆಯು ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿ ರುತ್ತದೆ. ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸಮುದಾಯಗಳ ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಾಷೆಗಳ ನಡುವೆ ಹೆಚ್ಚು ಭಿನ್ನತೆಯನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.ಈ ಸಮುದಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಸಂಪರ್ಕ ಹಾಗೂ ಸಂವಹನ ಕಡಿಮೆಯಾದಂತೆ ಬಿನ್ನತೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಾಷೆಗಳೇ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆಯೆ ಉಪಭಾಷೆಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳು ಹಾಗೂ ಭಿನ್ನತೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಮೂಲದಿಂದ ಬೇರೆಯೇ ಆದ ಭಾಷೆಯು ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
FAQ:
ನಮ್ಮ ಮಾತೃ ಭಾಷೆ ಯಾವುದು?
ನಮ್ಮ ಮಾತೃ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ.
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಪಡೆದಿದೆ?
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಪಡೆದಿದೆ.
ಕನ್ನಡವನ್ನು ಎರಡನೇ ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಎಷ್ಟು ಜನ ಸ್ಥಳೀಯ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ?
ಕನ್ನಡವನ್ನು ಎರಡನೇ ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ಭಾಷೆಯಾಗಿ 12.9 ದಶಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಸ್ಥಳೀಯ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.